-
1 Gewohnheit
Ge'wohnheit f przyzwyczajenie, zwyczaj;zur Gewohnheit werden wejść pf w zwyczaj;aus Gewohnheit z przyzwyczajenia;die Macht der Gewohnheit siła przyzwyczajenia -
2 gewohnheitsmäßig
zwykle, z przyzwyczajenia -
3 Angewohnheit
Angewohnheit f przyzwyczajenie, nawyk;eine Angewohnheit ablegen wyzbyć pf się przyzwyczajenia -
4 Essgewohnheiten
Essgewohnheiten f/pl przyzwyczajenia npl oder nawyki m/pl żywieniowe -
5 gewohnheitsmäßig
-
6 Macht
Macht f ( bpl) siła, moc f; fig, MIL a potęga; POL władza, rządy m/pl; (pl Mächte) ( Staat) mocarstwo;dunkle Mächte złe moce;die Macht der Gewohnheit siła przyzwyczajenia;die Macht ergreifen zagarnąć pf oder przejąć pf władzę;an der Macht sein być u władzy;er tut alles, was in seiner Macht steht on robi wszystko, co (jest) w jego mocy;mit aller Macht z całej mocy, co sił; wszelkimi sposobami -
7 Mächte
Macht f ( bpl) siła, moc f; fig, MIL a potęga; POL władza, rządy m/pl; (pl Mächte) ( Staat) mocarstwo;dunkle Mächte złe moce;die Macht der Gewohnheit siła przyzwyczajenia;die Macht ergreifen zagarnąć pf oder przejąć pf władzę;an der Macht sein być u władzy;er tut alles, was in seiner Macht steht on robi wszystko, co (jest) w jego mocy;mit aller Macht z całej mocy, co sił; wszelkimi sposobami
См. также в других словарях:
przyzwyczajenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przyzwyczaić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyzwyczajenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przyzwyczajenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} utrwalony nawyk,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odzwyczajać — [wym. od zwyczajać] ndk I, odzwyczajaćam, odzwyczajaćasz, odzwyczajaćają, odzwyczajaćaj, odzwyczajaćał, odzwyczajaćany odzwyczaić [wym. od zwyczaić] dk VIa, odzwyczajaćaję, odzwyczajaćisz, odzwyczajaćaj, odzwyczajaćił, odzwyczajaćajony «powodować … Słownik języka polskiego
przyzwyczajenie — n I 1. rzecz. od przyzwyczaić Przyzwyczajenie dziecka do systematycznej pracy jest konieczne. 2. lm D. przyzwyczajenieeń «nawyk, zwyczaj, nałóg» Dobre, złe, brzydkie przyzwyczajenie. Siła przyzwyczajenia. Robić coś z przyzwyczajenia. Nie miał… … Słownik języka polskiego
dobrodziej — m I, DB. a, lm M. e, DB. ów (dobrodziejei) 1. przestarz. → dobroczyńca 2. przestarz. dziś żart. «tytuł grzecznościowy» Witam pana dobrodzieja. ◊ Panie dobrodzieju, mości dobrodzieju «zwrot wtrącony, używany przez mówiącego z przyzwyczajenia, jako … Słownik języka polskiego
nagiąć — dk Xc, nagiąćgnę, nagiąćgniesz, nagiąćgnij, nagiąćgiął, nagiąćgięła, nagiąćgięli, nagiąćgięty, nagiąćgiąwszy naginać ndk I, nagiąćam, nagiąćasz, nagiąćają, nagiąćaj, nagiąćał, nagiąćany «gnąc pochylić ku czemu; schylić, nachylić, przygiąć, zgiąć» … Słownik języka polskiego
nawykać — ndk I, nawykaćam, nawykaćasz, nawykaćają, nawykaćaj, nawykaćał nawyknąć dk Vc, nawykaćnę, nawykaćniesz, nawykaćnij, nawykaćwykł a. nawykaćnął, nawykaćwykła, nawykaćwykli «nabierać jakiegoś przyzwyczajenia, nawyku; przyzwyczajać się, wdrażać się… … Słownik języka polskiego
nawykowy — «wielokrotnie powtarzany lub powtarzający się, będący wynikiem nawyku, przyzwyczajenia» Nawykowe ruchy kierowcy. ∆ med. Ronienie nawykowe «stała niemożność donoszenia płodu» … Słownik języka polskiego
nieobycie — n I, blm 1. «niewyrobienie towarzyskie» Nieobycie utrudniało mu kontakty z ludźmi. 2. «brak przyzwyczajenia do czegoś, nieoswojenie się z czymś» Nieobycie z techniką, z nowoczesnością … Słownik języka polskiego
oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… … Słownik języka polskiego
pantoflarski — 1. «odnoszący się do pantofli, związany z wyrobem miękkich, domowych pantofli» Pracownia pantoflarska. Surowce pantoflarskie. Warsztat pantoflarski. 2. «odnoszący się do pantoflarza, taki jak u pantoflarza męża ulegającego żonie» Pantoflarski… … Słownik języka polskiego
pański — pańskiscy 1. «należący do mężczyzny, właściwy mężczyźnie, do którego się zwracamy używając formy pan» Pański list był bardzo miły. Pańska sytuacja jest trudna. Jak się czuje pańska żona? Czy to pańska książka? 2. przestarz. «odnoszący się do pana … Słownik języka polskiego